DSL چیست ؟

در حالی که اندازه فایلهای موجود در اینترنت هر روز بزرگتر میشود و صفحات وب پیچیده و کم کم در حال تبدیل شدن به یک مساله عادی در اینترنت هستند ما هنوز از اتصال کند و نامطمئن Dial-Up که دارای حداکثر سرعتی برابر با 56 کیلوبیت در ثانیه است برای اتصال به اینترنت استفاده میکنیم.

البته راههای دیگری نیز مانند استفاده از ارتباط ماهواره ای یا خطوط اختصاصی وجود دارند اما معمولا" آنقدر پیچیده و پر هزینه هستند که مصرف کنندگان خانگی و یا شرکتها کوچک به سادگی از خیر آنها میگذرند! ولی راه دیگری هم وجود دارد که نیاز به هزینه و تجهزات اضافی چندانی ندارد و مانند اتصال Dial-Up به راحتی میتواند از طریق خط تلفن شما را با سرعتهای بسیار بالایی به ایترنت متصل کند.

به تکنولوژی که تمامی موارد ذکر شده را به راحتی در دسترس تمامی مصرف کنندگان قرار میدهد Digital Subscriber Line (خط دیجیتال مشترک) یا به اختصار DSL گفته میشود.

مزایای DSL :

• شما در حالی که به اینترنت متصل هستید میتواند به از طریق تلفن تماسهای صوتی برقرار کنید. استفاده از سرویس DSL سبب اشغال شدن خط تلفن شما نخواهد شد.
  
• سرعت اتصال از طریق تکنولوژی DSL بسیار بالاتر از سرعت اتصال به اینترنت از طریق اتصال های معمولی Dial-Up است.
  
• برای اجرای DSL به سیم کشی مجدد نیازی نخواهد بود و شما میتوانید از خطوط معمولی تلفن که تا کنون نیز از آنها استفاده میکردید, بهره ببرید.
  
• شرکت های ارائه دهنده خدمات DSL همیشه یک مودم DSL را به عنوان بخشی از خدمات به شما ارائه خواهند کرد. به همین خاطر میتوانید با قیمت بسیار ارزان تر و به طور مطمئن تری از خدمات ارائه شده استفاده نمایید.

معایب DSL:

• اتصال DSL هنگامی که شما به مخابرات یا به شرکت ارائه دهنده خدمات نزدیک تر هستید نسبت به زمانی که از آنها دور هستید بهتر عمل میکند.
  
• این اتصال هنگام ارسال داده ها کندتر از هنگام دریافت آنها عمل مینماید.
  
• این سرویس همه جا در دسترس نمیباشد. در حقیقت برای دسترسی به آن خدمات دهنده باید در محل نزدیکی به شما قرار داشته باشند .

خطوط تلفن :

خطوط معمولی تلفن از ذوج سیمهای مسی تشکیل شده است. این سیم ها را شرکت ارائه دهنده خدمات تلفن یا همان شرکت مخابرات در منزل شما نصب میکند. این سیمها به صورت ذاتی توانایی حمل داده های بسیار بیشتری را نسبت به آنچه برای انتقال مکالمات تلفنی ساده به آن نیاز است دارا میباشند. این مساله به این معنی است که این خطوط میتوانند یک محدوده وسیع از فرکانسها را که بسیار بیشتر از میزان درخواستی برای انتقال صداست حمل کنند. تکنولوژی DSL از این ظرفیت اضافه برای حمل داده ها بر روی سیم مسی بدون مختل کردن توانایی خطوط تلفن برای حمل مکالمات ساده استفاده مینماید. تمام کاری که DSL انجام میدهد, استفاده از فرکانسهای مختلف و قابل انتقال بر روی خطوط تلفن برای انجام این وظایف ویژه است.

برای درک درست تکنولوژی DSL, شما باید در ابتدا دو نکته مهم را در ارتباط با خطوط معمولی تلفن بدانید. اولین نکته مفهومی است که از طرف متخصصین POTS (یا Plain Old Telephone Service) نامیده میشود. یکی از مهمترین مسائلی که POTS را برای انتقال فرکانسهای مختلف محدود میکند نه سیم ها هستند و نه فاصله. بلکه سوئیچهایی هستند که در سر راه خطوط مخابراتی قرار گرفته اند. تلفن ها و دیگر تجهیزات معمولی تلفن میتوانند صدای انسان را که شامل تنهای صدای معمولی است و بین فرکانس صفر تا 3400 هرتز قرار دارند به راحتی منتقل کنند. این محدوده فرکانسی بسیار کوچک است. برای مثال آن اگر آن را با محدوده فرکانسی مورد استفاده در بلندگو های استریو مقایسه کنید خواهد دید که این بلندگو ها از فرکانسهای بین 20 تا 20000 هرتز که تا 5 برابر بیش از فرکانسهای ذکر شده است استفاده مینمایند. علاوه بر این سیم های مورد استفاده در شبکه تلفن توانایی حمل فرکانس هایی تا چندین میلیون هرتز را دارا میباشند. استفاده از بخشی چنین کوچک از ظرفیتهای سیمهای انتقال در تلفن یک دلیل فنی و شاید تا حدودی تاریخی دارد. به خاطر داشته باشید که استفاده از سیم های زوج مسی در سیستم تلفن به بیش از صد سال قبل و ابتدای تولد تلفن باز میگردد.

با توجه به این موضوع که برای اتصال هر خانه و یا هر شماره به شبکه تلفن باید از یک ذوج سیم مسی از مرکز تا محل مورد نظر استفاده کرد, تعداد سیم های مورد نیاز برای اتصال حجم وسیعی از مشترکان بسیار زیاد خواهد بود. به همین خاطر به وسیله محدود کردن فرکانسها میتوان تعداد بسیار زیادی از سیم ها را درون کابل ها و یا کانالهای کوچک بسته بندی کرد بدون اینکه نگرانی از بابت تداخل میان این سیم ها وجود داشته باشد. اما این محدودیت برای تجهیزات جدیدی (مانند تجهیزات DSL) که داده ها را به صورت دیجیتال و با سرعت بالا بر روی سیمها منتقل میکنند مانع مهمی نخواهد بود و به همین خاطر میتوان از ظرفیت اضافه سیم های تلفن به صورت کاملا مناسب و بدون وجود خطر تداخل استفاده کرد. در حقیقت تکنولوژی DSL نیز همین کار را انجام میدهد.

انواع رایج ADSL Asymmetrical DSL یا DSL نا متقارن:

بیشتر ادارات کوچک و خانه ها توسط ADSL یا DSL نا متقارن به اینترنت متصل هستند. در این نوع از اتصال DSL , فرکانسها بر روی خط تلفن, با فرض اینکه مصرف کنندگان بیشتر به دریافت اطلاعات از اینترنت میپردازند تا به ارسال آن , تقسیم بندی شده است. با توجه به همین فرض معمولا پهنای باند در دسترس مشترکان برای دریافت اطلاعات بین 3 تا 4 برابر پهنای باند آنها برای ارسال اطلاعات است. با استفاده از این شیوه و با توجه به اینکه مصرف کنندگان خانگی و اداری بیشتر به دریافت اطلاعات میپردازند تا به ارسال آن میتوان از پهنای باند موجود به شکل بهینه تری استفاده نمود.

Very high bit-rate DSL یا DSL با پهنای باند بالا:

نوعی از اتصال DSL است که تنها در مسافت های کوتاه قابل اجراست. این امر به این معناست که مشترک یا مصرف کننده حتما باید دارای فاصله اندکی تا سرویس دهنده یا مرکز مخابرات باشد. به علت وجود محدودیت های فیزیکی برای اجرا, و هزینه های بسیار بالا, این سرویس بسیار محدود بوده و تنها توسط مشتریان خاصی مورد استفاده قرار میگیرد.

Symmetric DSL یا DSL متقارن:

این سرویس بیشتر توسط شرکتهای کوچکی که حجم زیادی از اطلاعات را بر روی اینترنت ارسال میکنند مورد استفاده قرار میگیرد. با توجه به متقارن بودن این اتصال, سرعت ارسال و دریافت داده ها در آن یکسان است. اما هنگام استفاده از این سرویس نمیتوانید به طور همزمان از خط تلفن خود برای برقراری تماسهای تلفنی معمولی استفاده کنید.

Rate-Adaptive DSL :

نیز یکی دیگر از نمونه های DSL است که در آن مودم میتواند با توجه به طول خط و کیفیت سیگنال, سرعت اتصال را تنظیم نماید تا جلوی بروز خطا هایی همچون تضعیف بیش از حد سیگنال گرفته شود.

محدودیت های فاصله :

توانایی ها و مزایای استفاده از یک اتصال DSL تا حد زیادی به این بستگی دارد که شما در چه فاصله ای از مرکز مخابرات یا شرکتی که خدمات ADSL را ارائه میکند قرار گرفته باشید. هر چقدر طول اتصال افزایش پیدا کند کیفیت سیگنال افت پیدا خواهد کرد و سرعت اتصال کمتر خواهد شد. حداکثر فاصله مجاز برای برقراری یک اتصال ADSL برابر با 18000 فوت یا 5460 متر است. به هر حال برای حفظ سرعت و کیفیت, بسیاری از ارائه دهندگان خدمات ADSL یک حد پایین تر را برای ارائه خدمات خود در نظر میگیرند. اگر فاصله از حدود تعیین شده فراتر رود, مشتریان ممکن است شاهد سرعتهایی بسیار کمتر از مقادیری که توسط سرویس دهنده اعلام شده باشند. برعکس این موضوع نیز صادق است. یعنی مشترکین نزدیک تر به مرکز مخابرات یا سرویس دهنده معمولا شاهد سرعت های بالاتر از مقادیر اعلام شده هستند. علاوه بر این ADSL میتواند پهنای باند بسیار بالایی را تا حد 8 مگابیت بر ثانیه (Mbps) برای دریافت اطلاعات و 640 کیلوبیت بر ثانیه (Kbps) برای ارسال اطلاعات را در فواصل تا 6000 فوت (یا 1820 متر) ارائه نماید. البته به طور معمول, بالاترین سرعتهایی که امروزه به طور گسترده به مشترکین ارائه میشوند تا حداکثر 5/1 مگابیت بر ثانیه برای دریافت و بین 64 تا 640 کیلوبیت بر ثانیه برای ارسال اطلاعات است.

نحوه تقسیم سیگنال در خطوط تلفن :

شاید از خود بپرسید که تقسیم سیگنال در یک اتصال ADSL دقیقا چیست؟ به زبان بسیار ساده تقسیم سیگنال عبارتست از تعیین محدوده فرکانسی برای ارسال یا دریافت داده ها بر روی زوج سیم مسی تلفن. در تکنولوژی ADSL دو استاندارد رقیب و ناسازگار برای انجام اینکار وجود دارد. اولین استاندارد, استانداردی است که توسط ANSI وضع شده و Discrete Multi Tone یا به اختصار DMT نامیده میشود. در مقابل استاندارد قدیمی تری نیز که از نظر اجرایی ساده تر و ارزان قیمت تر است با نام Carrierless Amplitude Phase یا به اختصار CAP وجود دارد که بیشتر در تجهیزات اولیه ADSL مورد استفاده قرار میگرفت.

تکنولوژی CAP به وسیله تقسیم سیگنالها به 3 دسته مجزا عمل مینماید. در این تقسیم بندی گفتگوهای صوتی معمولی در محدوده صفر تا 4 کیلو هرتز منتقل میشوند, همانطور که در تمامی مدارهای معمولی تلفن این عمل انجام میگیرد. کانال Upstream یا کانالی که برای ارسال داده ها استفاده میشود در باند فرکانسی بین 25 تا 160 کیلو هرتز قرار خواهد گرفت و در نهایت کانال Downstream که مختص دریافت داده ها از شبکه است در محدوده فرکانسی قرار خواهد گرفت که از 240 کیلوهرتز آغاز میشود. البته بالاترین حد پهنای باند دریافت داده ها با توجه به شرایطی همچون: طول خط, پارازیت بر روی خط و تعداد مصرف کنندگان متصل به یک سوئیچ واحد در مرکز تلفن تعیین خواهد شد اما معمولا دارای یک حد بالا برابر با 5/1 مگاهرتز است.

در نهایت این سیستم از سه کانال مجزا که به صورت مناسبی از یکدیگر جداسازی شده اند تشکیل شده است. با استفاده از این شیوه میتوان امکان تداخل بین کانالها بر روی یک خط و یا تداخل سیگنالهای مختلف بر روی خطوط دیگر را به حداقل رساند.

تکنولوژی DMT نیز سیگنالها را به کانالهای جداگانه تقسیم میکند اما مانند تکنولوژی CAP این کار را با تقسیم پهنای باند فرکانسی با مقادیر مشخص برای هریک از جریانهای داده ارسالی یا دریافتی انجام نمیدهد. در عوض DMT جریانهای داده را به 247 کانال 4 کیلو هرتزی مستقل تقسیم مینماید. برای اینکه بهتر متوجه شود میتوانید تصور کنید که شرکت مخابرات اتصال سیم مسی شما را به 247خط مجزا که هر کدام دارای پهنای باند 4 کیلوهر تز هستند تقسیم کرده است و سپس به هر کدام از این خطوط یک مودم متصل نموده است. در این حالت شما دارای 247 مودم خواهید بود که در یک زمان به کامپیوتر شما متصل شده اند. هر مودم متصل شده به خط تلفن شما, یا در حقیقت هر کانال هوشیار بوده و اگر کیفیت سیگنال بیش از اندازه مجاز افت کند میتواند آن را به کانال دیگری منتقل نماید. در این سیستم مودم دائما درحال تغییر مکان سیگنالها به کانالها متفاوت است تا بهترین کانال را برای انتقال داده ها بیابد. علاوه بر این بعضی از کانالهای پایین تر که از 8 کیلو هرتز آغاز میشوند به عنوان کانالهای دو سویه برای دریافت و ارسال اطلاعات مورد استفاده قرار میگیرند.

نظارت و طبقه بندی نمودن اطلاعات بر روی کانالهای دو سویه و نگهداری کیفیت سیگنال در بالاترین حد بر روی هر 247 کانال, پیاده سازی این تکنولوژی را بسیار پیچیده تر از پیاده سازی تکنولوژی CAP میسازد. اما با توجه به قابلیت انعطاف بالای آن میتوان آن را برای انواع خطوط با کیفیت های مختلف در بهترین حالت مورد استفاده قرار داد.

ارائه از : فراسو